บุคลิกภาพ

มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ท่านเคยได้เข้าคอร์สอบรมเพื่อพัฒนาบุคลิกภาพ (ของจอห์น โรเบิร์ต พาวเวล รึเปล่าไม่แน่ใจ) สนนราคาค่าอบรมต่อหัวต่อคน ก็ประมาณ 50,000 บาท ถ้าต้องลงทุนกันขนาดนี้ ผลตอบแทนมันต้องคุ้มแน่ๆ ในบริบทของทุนนิยม แต่สำหรับคนขวางๆ อย่างผม มีแนวโน้มสูญเปล่า -- แหม! พูดเหมือนจะยอมควักกระเป๋าจ่ายงั้นแหละ (หึๆ)

มื้อเย็นวาน ผบ.ทบ. เล่าให้ฟังว่า เจอเสื้อโปโลตราจระเข้ตัวหนึ่ง ในตลาดนัด เนื้อผ้าดีมาก เห็นแล้วอยากซื้อฝากผู้ใต้บังคับบัญชา (ผม) สักตัว แต่กลัวว่าราคา 450 บาท ผมจะไม่ใส่และบ่นเอา เพราะปกติทำเพดานไว้ที่ 300 บาท และเน้นแค่ สีไม่ตก เนื้อผ้าไม่ยับง่าย (สบายทั้งซัก และไม่ต้องรีด) พอแล้ว -- หน้าอย่างผมใส่ไอ้เข้ กลายเป็นไอ้โขง แหงๆ

ถกเลยเถิดกันไปถึงเรื่อง 'บุคลิกภาพ' เธอหาว่าผมชอบทำตัวโทรม+เซอ ไปไหนมาไหนด้วยกัน เดินห้าง เยี่ยมญาติ พบปะเจอะเจอเพื่อนฝูง ล่อรองเท้าฟองน้ำ 4 หู ( รุ่น 212 Birdie ) แทบทุกงาน (คู่เดียวสีดำ ของผมใส่มาทุกวัน เป็นปีๆ แล้ว ยังไม่พังเลย) ไร้ซึ่งบุคลิกแห่งตัวเอง ทั้งๆ หน้าที่การงาน ก็ไม่ขี้เหร่อะไร แต่ทำไมทำตัวบัด_บ เยี่ยงนี้ -- จากเธอเคยอาย กลายเป็นเบื่อจะบ่น จนเคยชินไปแล้ว

ผมน่ะเหรอ ไม่นั่งฟังอย่างเดียว แต่เถียงแถมเอาสีข้าง ถูๆ ไถๆ ไปตามฟอร์ม พอสนุกสนาน ไม่ซีเรียส เห็นเธอหยิบส้มขึ้นมาแกะเปลือกออก เพื่อจะกินเนื้อและน้ำส้มที่อยู่ข้างใน ผมโพล่งไปทันทีว่า "นั่นไง! เวลากินส้ม ทำไมต้องปลอกเปลือกด้วย ไม่กินเปลือกมันเข้าไปด้วยล่ะ" -- ผลน่ะหรือครับ ผมก็โดนเขวี้ยงใส่ ด้วยเปลือกส้มที่เธอปลอกแล้วนั่นแหละ (ฮา)

ความรัก เป็นห่วง และหวังดี ผมซาบซึ้ง และเข้าใจ แต่ตัวเราก็ยังเป็นตัวเรา (ฉันเป็นฉันเอง เท่ซะ) แม้จะดูขวางๆ แต่ก็ไม่ได้คิดจะขวางโลก หรือทวนกระแส แบบสุดขั้วไปซะทีเดียว เพียงแค่แก่นความคิด ความเชื่อข้างในมันเป็นแบบนั้น เมื่อในโอกาสที่พูดได้ ก็พูดและอธิบาย พอถึงเวลาและโอกาสที่ต้องไหลตามน้ำ (เลี่ยงไม่ได้) ผมไม่ฝืนหรอก เพราะรู้ว่าเหนื่อยเปล่า

ภาพประกอบ: http://www.nanyang.co.th