เด็ก..อยากได้อะไร

คงไม่ต้องสงสัยว่า ทำไมผมถึงมีกระจิตกระใจคิดและเขียนถึงเรื่องของเด็ก เพราะลูกคิดนั่นยังไง

ก่อนหน้านี้ ผมคิดว่าลูกคือภาระ ดับฝันที่อยากเที่ยวท่อง เหมือนเราจะบิน แต่มีอะไรมาถ่วงให้ขึ้นฟ้าไม่ได้ ความสุขที่แท้คือ อิสระจากสรรพสิ่ง โดยเฉพาะคน แม้แต่พ่อแม่ การตอบแทนบุญคุณบุพการี ขอทำด้วยสำนึกที่ไม่ขึ้นกับใดๆ นอกจากตัวเอง การเลี้ยงดูลูก ให้ทุกสิ่งดีที่สุด สำหรับผม ก็ไม่ต่างกัน มันคืออุปสรรคฝัน หากขอได้ขอเป็นอิสระ เถอะนะ

วันนี้เป็นวันเด็ก แต่ผมว่าเป็นวันที่ผู้ใหญ่ควรใคร่ครวญว่า ตอนเป็นเด็กเคยอยากได้อะไร ถ้ามีสำนึกย้อนคิดได้บ้าง ว่าตอนตัวเองเป็นเด็กคิดอย่างไร เราคงเข้าใจเด็กได้ดีมากขึ้น ให้เวลาเพื่อหล่อหลอมพวกเขามากขึ้น ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรคงไม่ใช่ประเด็น สภาพสังคม ณ วันนี้ ขอเพียงดูแลลูกตัวเองให้ดีได้ก็เก่งแล้ว ยังไม่ต้องไปนึกถึงเด็กอื่น

วันนี้เป็นวันเด็ก ถ้าผมยังไม่มีลูก เสาร์นี้ก็คงนอนอยู่บ้าน ไม่ออกไปไหน เพราะรู้อยู่ว่าข้างนอกนั้นวุ่นวายแน่ๆ พ่อแม่ทุกคนต่างก็พาลูกออกไปแย่งกันดู แย่งกันกิน แย่งกันรับของ ที่มีใครต่อใครนำมาแจกเด็กๆ ผมเองมีคำถามในใจ วันอื่นอีกตั้งเยอะแยะ พาลูกไปวันอื่นก็ได้ ทำไมต้องไปวันเด็กด้วย -- ลองถามลูกดูสิว่า เขาตอบเพื่อนว่าอย่างไร เมื่อถูกถามว่าวันเด็กไปไหนมา? คำตอบว่าไปไหนคงไม่สำคัญเท่ากับ จินตาการหลังจากนั้น

ผมจำได้ ตาของลูกคิดเคยถามว่า เคยพาลูกไปเล่นเครื่องเล่นเด็กตามห้างสรรพสินค้าบ้างหรือไม่ "ไม่เคยครับ" -- อืม! ทำไม?

ภาพของเด็กและเยาวชนในปัจจุบัน ไม่สามารถเป็นอนาคตที่พึ่งพาให้ประเทศชาติได้ ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองหลายคนบ่น ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้ บริโภคนิยม สังคมแคบ คำนึงแค่สุขส่วนตัวโดยไม่สนใจสังคมรอบข้าง -- ผมฟันธง เหตุที่เด็กและเยาวชนแย่ เพราะผู้ใหญ่มันห่วย มอมเมา เห็นแก่ได้ สร้างภาพ ปากว่าตาขยิบ พ่อแม่รังแกฉัน สารพันจะบรรยาย ร้ายกาจอย่างคาดไม่ถึง

อย่าคิดจะฝากอนาคตของชาติกับเด็กหรือเยาวชนเลยครับ ถามตัวเองกันดีกว่า ว่าผู้ใหญ่อย่างเราเองนั่นแหละ หวังได้ไหม?

ใช่ครับ! วันนี้เป็นวันเด็ก

อัพเดต อ่านบทความ คุณภาพผู้ใหญ่ ในวันเด็ก แล้ว ทำให้นึกถึงคำ "ลูกที่พ่อแม่ไม่สั่งสอน"