เหนือโลภยังมีโลภกว่า

Thai PBS (Thai Public Broadcast Service) ก่อนนี้ผมไม่เคยใส่ใจว่าชื่อไทยคืออะไร วันนี้รู้แล้ว องค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทย (ยาวโคตร)

รายการอะไรนะ ? ช่วงสามทุ่มกว่า ก่อนสามก๊กอ่ะ ขอโทษ! ผมจำชื่อรายการไม่ได้จริงๆ เมื่อคืนนี้เขาพูดถึงเรื่อง ภัยจากแชร์รถเช่า แล้วก็ลามๆ ไปถึงแชร์ข้าวสาร แชร์ยางพารา แชร์เครื่องใช้ไฟฟ้า เชิญมาทั้งตัวแทนจากหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้อง และผู้เสียหายซึ่งตกเป็นเหยื่อเต็มห้องส่ง ผมเองก็ไม่ได้ดูเต็มๆ หรอกครับ เพราะว่า ผบ.ทบ. เขาติดละครยุทธการหักคานทอง วิกสามพระรามสี่ (ทีชื่อละครล่ะจำแม้นแม่น)

แต่ได้ใจความช่วงสรุป (ไอ้ผมมันคนชอบสรุปอยู่แล้น) ว่าสุดท้าย เหยื่อผู้น่าสงสารทั้งหลาย จะไม่มีทางเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ เลย ขอเพียงแค่ไม่โลภ หรือจะโลภก็ได้ แต่ต้องไม่โง่ เพราะคนฉลาดกว่าและโลภกว่า มีเยอะแยะทั่วไป แล้วพวกมันรวมหัวกันทำเป็นแก๊งค์ เป็นขบวนการ พวกนี้เรียนรู้ กล้าเสี่ยง ลองผิดลองถูก หากินกับความโลภของคนมานักต่อนัก มีประสบการณ์ การเตรียมพร้อม รับส่งไม้ หาทางหนีทีไล่ กันมาเป็นอย่างดี ยากครับที่จะจับได้ไล่ทัน

ส่วนใหญ่จะมาในรูปของธุรกิจขายตรง (MLM) ให้สมาชิกสร้างรายได้ จากการชักชวนเพื่อนฝูง ญาติสนิท และคนรู้จัก มาเป็นสมาชิก นำเงินมาลงทุน ล่อเหยื่อด้วยผลตอบแทนที่มากและเร็ว(จนผิดปกติ) แต่ขบวนการของมิจฉาชีพพวกนี้ ต่างจากธุรกิจ MLM สุจริตตรงที่ว่า มักจะไม่มีสินค้าที่นำไปใช้จริงๆ เช่น กรณีแชร์ข้าวสาร คนเปีย (ศัพท์ของโต๊ะแชร์ คล้ายๆ ประมูล) ได้ข้าวสารมาในราคาต่ำกว่าท้องตลาด ก็ไม่ได้ต้องการนำข้าวสารไปบริโภค แต่นำกลับไปขาย เข้าลูปแล้วถูกนำกลับมาเปียแชร์อีก เป็นสิบเป็นร้อยรอบ พวกเจ้ามือแชร์เหล่านี้ เมื่อถึงวันหนึ่ง หลอกเงินจากสมาชิก(ที่เพิ่มขึ้นทุกวัน)ได้มากพอ พวกมันก็หอบเงินดังกล่าว หายจ้อยเป็นนินจาเข้ากลีบเมฆ -- ใครน้ำตาตกล่ะครับ ก็ท่านเหยื่อโลภมาก แต่ฉลาดน้อย อยากรวยลัดทั้งหลายนั่นแล

โดยส่วนตัว ผมเองก็เคยมีประสบการณ์กับธุรกิจขายตรง หรือ MLM มาบ้างเหมือนกัน แต่ที่เจอมาเป็นบริษัทที่เขาทำธุรกิจกันจริงๆ ไม่ใช่พวกแชร์บ้าแชร์บอ อย่างที่เป็นข่าว ตอนที่ไปก็ไม่ได้ชอบหรืออยากรวยอะไรหรอกครับ แต่เพราะขัดพรรคพวกไม่ได้มากกว่า ไม่อยากให้เสียน้ำใจ -- ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ท่องไว้ในใจทุกครั้งก่อนไปว่า ถ้ามันอ้าปากปุ๊บ ก็ให้เราควักกระเป๋าปั๊บ โดยไม่ได้เอาสินค้าอะไรมาให้ดูให้ลอง ตูสะบัดตูดกลับทันที เอาสิเอ้า (ขอโทษที่ใช้คำไม่ไพเราะ ขำขำนะครับ) แต่ยอมรับเหมือนกันว่าสินค้าอุปโภคบริโภคบางตัว ของเขาก็ใช้ดีเหมือนกัน แต่ไอ้ผมนี่มัน กินใช้ของทั่วๆ ไปได้ โดยไม่ค่อยเลือกอยู่แล้ว ก็เลยไม่เป็นประเด็น

สรุปดีกว่า ความโลภ อยากรวยลัดรวยเร็วน่ะ ไม่ผิดหรอกครับ ผมคิดว่าเป็นกันแทบทุกคนนั่นแหละ แต่ถ้าไม่อยากเสียใจละก็ โลภให้ดูตาม้าตาเรือซะบ้าง ไม่มีใครทำอะไรโดยไม่หวังผลหรอกครับ ใช่หรือไม่ ลองถามตัวเองดูสิ -- "เหนือโลภยังมีโลภกว่า แถมฉลาดกว่า" จำไว้นะครับ ไปละ สวัสดี