"ดูละครแล้วย้อนดูตัว" วันนี้พ่อมีโอกาสได้นำคำกล่าวนี้ ที่เรามักจะได้ยินหลายคนพูดกันบ่อยๆ มาใช้ โดยนำความบางตอนของละคร มาเป็นบทเรียนบอกเล่าให้ลูกฟัง แต่สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือ พ่อไม่คิดว่าละครขำขัน เน้นเฮฮา เหนือจริง อย่าง "ผู้การเรือเร่" จะมีฉากอะไรซึ้งๆ ระหว่างพ่อกับลูกสาว ให้ตัวพ่อเองสามารถเก็บมาฝากลูกคิดได้นะสิ (จริงๆ ตอนนี้แม่เป็นคนได้ดู แล้วมาเล่าให้พ่อฟังอีกที)
ฉากนี้เป็นตอนที่จ่ากลิ้งผู้เป็นพ่อ กำลังสอนลูกสาวคือเกวลิน นางเอกของเรื่อง เกี่ยวกับคุณค่าของลูกผู้หญิง ความรักความห่วงใยของคนเป็นพ่อ โดยบทสนทนาระหว่างพ่อลูก มีประมาณนี้
เกวลิน: พ่อจะมีอะไรจะคุยกับเกหรอ
จ่ากลิ้ง: ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ พ่อมีอะไรอยากจะอวดแก ตามมา
เกวลิน: พ่อมีอะไรจะอวดเกหรอ
(จ่ากลิ้งล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วกำของบางอย่างออกมาชูขึ้นต่อหน้าเกวลิน)
เกวลิน: อะไรอะ
จ่ากลิ้ง: ของพิเศษ
เกวลิน: อะไรอะพ่อ (เข้ามาเหนี่ยวมือจ่ากลิ้ง)
จ่ากลิ้ง: ถ้าอยากรู้ก็จ่ายเงินก่อน
เกวลิน: ?
จ่ากลิ้ง: ว่าไง อยากดูเปล่า ถ้าอยากดูก็จ่ายเงินมา เพราะมันเป็นของพิเศษ แล้วก็พิเศษที่สุดในชีวิตพ่อ
เกวลิน: โหย ก็ได้ ก็ได้ พ่อเนี่ย (ควักเงินแบงก์ออกมานับ) อ๊ะ! เกตัดใจ ให้ร้อยนึง
จ่ากลิ้ง: (ส่ายหัว) ของพิเศษสุดในชีวิตพ่อ มันไม่ได้มีค่าแค่ร้อยเดียว .. เอางี้ ถ้าเกอยากดู พ่อขอเงินเกทั้งบัญชีเลย
เกวลิน: โหย หลายตังค์นะพ่อ
จ่ากลิ้ง: มันจะหลายแค่ไหน เงินในบัญชีแก มันก็ไม่มีค่าเท่ากับของพิเศษสุดในชีวิตของพ่อ .. ว่าไง แกอยากดูเปล่า ถ้าแกไม่อยากดูพ่อจะเก็บแล้วนะ
จ่ากลิ้ง: แล้วพ่อบอกก่อน ถ้าพ่อเก็บแล้ว แกจะไม่ได้เห็นของพิเศษสุดของพ่อไปตลอดชีวิต
เกวลิน: อ๊ะ! ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้นะ เกจะไปถอนเงินในแบงก์มาให้พ่อหมดเลย .. ฮือ คราวนี้ดูได้ยังอะ ไหนของพิเศษของพ่อคืออะไร แบมือเร็ว
จ่ากลิ้ง: ตั้งใจดูให้ดี (แบมือออกมา มีเหรียญห้าบาทวางอยู่ 1 เหรียญ)
เกวลิน: พ่อ นี่มันเหรียญห้าบาทธรรมดาๆ อะ ไม่เห็นวิเศษอะไรตรงไหนเลยอะ .. หรือว่าเป็นเหรียญห้าบาทปลุกเสก เหรียญห้าบาทกันผี เหรียญห้าบาทนำโชค แทงไม่เข้ายิงไม่ตาย ใช่มะ
จ่ากลิ้ง: เปล่าหรอกลูก มันก็แค่เหรียญห้าบาทธรรมดาๆ นี่แหละ
เกวลิน: อ้าว แล้วพ่อบอกว่ามันเป็นของพิเศษที่สุดในชีวิตพ่อไง พ่อขี้โกงอะ
จ่ากลิ้ง: ข้าไม่ได้โกง ข้าพูดจริง แกอยากดูอีกมั้ยล่ะ ทีนี้พ่อคิดสลึงเดียวเอง
เกวลิน: โฮ่ย ให้ฟรียังไม่ดูเลยพ่อ
จ่ากลิ้ง: เฮ่อ..ย เนี่ยลูก คนเราเนี่ยนะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้สมปรารถนา อยากรู้ อยากดู อยากเห็น .. พอสมปรารถนาแล้วเนี่ย ยกให้ฟรีๆ มันยังไม่เอา เนี่ยแหละที่พ่ออยากจะบอกลูก .. สิ่งที่พึงหวงแหนที่สุดในชีวิตผู้หญิง เป็นสิ่งที่มีค่า ถ้าหากว่าเราเสียให้ใครไปก่อน ก็ไร้ค่า เหมือนกับเหรียญห้าบาทที่พ่อให้ลูกดูฟรีๆ
จ่ากลิ้ง: เก แกรู้มั้ย พ่อเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นแกหนีไปเที่ยวกับไอ้หน้าลิงนั่น .. พ่อไม่รู้ว่าแกไปไหน แต่พ่อเป็นห่วงแกเข้าใจมั้ย
เกวลิน: แต่นาวินเค้าเป็นคนดีนะพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงเกนะจ๊ะ .. เกไม่มีวันทำอะไรออกนอกลู่นอกทางแน่นอน
จ่ากลิ้ง: เฮ่อ..ย แต่หัวอกคนเป็นพ่อเนี่ย ยังไงมันก็อดห่วงไม่ได้ .. ยิ่งถ้ารู้ว่าจะมีลูกเขยเป็นพ่อค้าเรือเร่ ที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าอย่างไอ้หน้าลิงนั่นน่ะ
เกวลิน: พ่อรังเกียจ ที่นาวินเค้าจนเหรอจ๊ะ
จ่ากลิ้ง: พ่อไม่เคยมองใครที่ความจนความรวยนะลูก แต่พ่อมองคนที่คุณค่าของความดีต่างหาก .. อย่างไอ้นาวินนั่นน่ะ มันกะล่อน มันเชื่อไม่ได้ พ่อเป็นห่วงเก เกเข้าใจพ่อมั้ยลูก
(เกวลินร้องไห้ สะอึกสะอื้น เดินโผเข้าไปกอดจ่ากลิ้ง ผู้เป็นพ่อ)
เกวลิน: เกเข้าใจ เกขอบคุณ ที่พ่อรักและก็เป็นห่วงเก เกจะไม่มีวันทำให้พ่อผิดหวังจ้ะ
บทก่อน
No comments:
Post a Comment