ครั้งหนึ่งและครั้งเดียวในชีวิต ปรากฏการณ์ธรรมชาติ ซึ่งใครต่อใครโดยเฉพาะพ่อแม่ ต่างปลื้มปิติด้วยความดีใจสุดบรรยาย หลายคนยังหลงลืมไปว่า ชีวิตหลังการเกิด มีรายละเอียดมากมายกว่าโขนัก ปีหนึ่งๆ เฝ้ารอวันฉลองวันครบรอบวันนี้อยู่นั่นละ อีก 364 วันที่เหลือมันก็เลยชิล ซะงั้น
ก้าวที่ 2 "แก่" แล้ว
อายุ 39 ขวบปีของผม ถือว่าแก่แล้วละ เพราะสายตาเริ่มเปลี่ยนจากสั้นเป็นยาวบ้างแล้ว ปีนี้ผมเส้นขาวๆ ก็เพิ่มมากขึ้นกว่าสองถึงสามเท่า เมื่อเทียบกับปีที่แล้ว สังขารนั่น "แก่แล้ว" แต่ก็พยายามทำตัวเองให้ไม่ "แก่เลย"
ก้าวที่ 3 "เจ็บ" แล้ว
แม้ว่าจะออกกำลังกายบ่อย แต่สุขภาพร่างกายก็ยังช่างไวต่อเชื้อไวรัส โดยเฉพาะเมื่อนอนไม่พอ ดีหน่อยตรงที่ว่าไม่ได้เจ็บป่วยหนักๆ แต่ยังไง ไม่ว่าใคร ก็หนีไม่พ้นหรอก "แก่" กับ "เจ็บ" มันเป็นเพื่อนสนิท รักกันมาก รักกันนาน และจะไม่พรากจากกัน
ก้าวที่ 4 "ตาย" ยัง
เป็นรายละเอียดที่ผมคิดว่าสำคัญที่สุดอันหนึ่ง ของชีวิตหลังการเกิดเลยละ การเตรียมตัวพร้อมตายโดยไม่ทุกข์ และในวันนี้ ขอมอบเพลงนี้ให้กับตัวเอง หลังจากที่เมื่อเช้า ซื้อของขวัญให้ตัวเองแล้ว
Happy Dead Day wait me
Happy Dead Day wait me
Happy Dead Day Happy Dead Day
...
Happy _ Dead _ Day _ wait _ me
ช่วงนี้กำลังร่างพินัยกรรม กะว่าจะทำให้เสร็จภายในปีนี้อะ
สุขโขสุขขีจงมีแด่ทุกท่าน ทั้งที่คล้ายและไม่คล้ายวันเกิดในวันนี้ครับ ... สวัสดี ไปละ
ภาพประกอบ: เว็บบอร์ดประชาไท
2 comments:
สาธุ
@pruet บุญรักษาครับ
Post a Comment