ครูยังชีพ

ปลายสัปดาห์ก่อนมีนัดทานข้าวเย็นบวกคาราโอเกะ งานเลี้ยงเล็กๆ เพื่อขอบคุณคุณครูประจำชั้น (Thank You Teacher Party) ทั้ง 3 ท่านของลูกคิด ซึ่งเป็นความตั้งใจโดยพร้อมเพรียงกัน กับอีก 2 ครอบครัวของเพื่อนลูกคิด (น้องก้าว น้องจ๋า) ที่เลือกเป็นคาราโอเกะด้วยนั้น ก็เพราะต้องการกักบริเวณเด็กซนทั้ง 3 คน ไม่ให้เพ่นพ่านไปทั่ว

"...ขอขอบคุณคุณครูทั้งสามท่าน ด้วยใจจริงมานะที่นี้ด้วยครับ..."

โดยส่วนตัว ผมไม่ค่อยกล้าจะขอบคุณใครด้วยวิธีนี้หรอก อย่างดีก็อาจจะแค่ซื้อของฝากติดไม้ติดมือ ให้แม่ลูกคิดนำไปฝากเท่านั้น ไม่ได้กลัวคำครหาอะไรหรอก แต่เกรงว่าจะโดนปฏิเสธมากกว่า ... คราวนี้มีพ่อน้องก้าวนำ ผมและแม่บ้านก็เลยเห็นดีด้วย

ก่อนหน้านี้ ผมคิดว่ารายได้จากอาชีพครู โดยเฉพาะคุณครูในโรงเรียนเอกชนชื่อดังรายใหญ่ เช่นโรงเรียนของลูกคิดนั้น แค่สอนตามตารางสอนปกติ ก็น่าจะสามารถอยู่ได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องดิ้นรนมาก ส่วนครูคนไหนที่สอนพิเศษนอกเวลาหรือช่วงปิดเทอม ก็ถือเป็นกำไรมีเก็บเป็นกอบเป็นกำมากขึ้น แต่จากที่สังเกตมาระยะหนึ่ง (หนึ่งเทอม จากคำบอกเล่าของแม่บ้าน) ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คิด

คุณครูอนุบาลหลายๆ คน ต้องดิ้นรนทำงานพิเศษ (งานสอน งานประจำรถรับส่งนักเรียน) ทุกครั้งเมื่อมีโอกาส เพื่อให้ได้มาซึ่งรายได้เพียงพอกับรายจ่ายในยุคเศรษฐกิจขาลงเช่นนี้ ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าเงินเดือนของคุณครูแต่ละคนน่ะเท่าไหร่ ที่จริงทางโรงเรียนก็มีสวัสดิการที่ดีพอสมควร เช่นมีอาหารกลางวันให้กับคุณครูทุกคน (คงเป็นเพราะต้องดูแลเด็กเล็ก ไม่น่าจะมีเวลาออกไปเดินเรื่อยเปื่อยหาอะไรทาน เหมือนพนักงานออฟฟิศ) -- ขออนุญาตออกตัวก่อนนะว่า ไม่ได้ตั้งใจมาดิสเครดิตทางโรงเรียนแต่อย่างใด นี่เป็นเพียงข้อสังเกตส่วนตัวเท่านั้น

สำหรับในประเทศไทยโดยภาพรวมแล้ว ใครๆ ก็รู้ว่า รายได้ การให้ความสำคัญ และการยอมรับในอาชีพครู ยังถือว่าต่ำอยู่มากทีเดียว (เพราะถ้ายอมรับกันจริงๆ เงินเดือนครูคงมากกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน) ผมคงไม่สามารถวิเคราะห์ได้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ผมถือว่าครู เป็นอาชีพที่มีอิทธิพลอันดับต้นๆ สำหรับแผนพัฒนาประเทศในระยะยาว ถ้าปล่อยไปตามลมแบบทุกวันนี้ มีหวังชาติบ้านเมืองเราไล่ตามก้นเพื่อนบ้านไม่เห็นฝุ่นแน่ๆ

ตัวผมเองก็จบครุศาสตร์มาเหมือนกัน รวมทั้งชอบการสอนด้วย ... แต่ไม่ได้มีความคิดว่าจบมาจะเป็นครูเลยซักนิด เพราะถ้าผมเป็นครูคงจะได้แค่ยังชีพเท่านั้นละ (เปล่าหรอก แค่พูดเล่น แต่ความจริงคือว่า เพราะรู้ตัวว่าไม่เก่งจริง ทำให้เป็นครูคุณภาพไม่ได้ต่างหาก)

ครูเป็นอาชีพในฝันอันดับสอง รองจากอาชีพนักเขียนของผมเลย (ซึ่งทั้ง 2 อาชีพ ก็ได้แค่ในฝันจริงๆ แหละ)