บันทึกวันนี้ หลังจากได้อ่าน "อตัมมยตา กับ สันติสุข" (แค่ผ่านๆ เรื่องยาวมาก) ที่ลานซักล้าง แล้วทำให้คิดหวนมาที่วลีแรงๆ ข้างบนอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ชีวิตที่ติด จะหลุดได้ ก็ต้องเริ่มจากรู้จริงให้ได้ซะก่อนว่าติดอะไร -- ติดก็ยอมรับว่าติดกันเถอะครับ
ปุจฉาตัวเองอยู่เสมอว่า วันหนึ่งๆ อ่านบล็อกเกี่ยวกับชีวิต แนวทางตั้งมากตั้งมาย เราได้อะไร และเราได้ให้อะไรกับใครบ้างวิสัชฉนา "เราได้อะไร": คิด คือคำตอบ พยายามคิดทุกเรื่องที่ได้อ่าน นำเข้าไปใส่ในการกระทำของตัวเองในอดีต รวมไปถึงการจะกระทำของตัวเอง ทั้งในปัจจุบันและอนาคต อีกหนึ่งคือ ทำ พยายามทำทุกเรื่อง หลังจากผ่านกระบวนการคิดแล้วว่า เรื่องไหนควรทำ และเรื่องไหนไม่ควรทำ
วิสัชฉนา "เราได้ให้อะไร": คำตอบไม่น่าจะใช่การบอกต่อ เผยแพร่ เรื่องราวต่างๆ เหล่านี้เพื่อให้ใครมาเห็นคล้อยตามด้วย โดยส่วนตัว ผมเชื่อว่าเรื่องอย่างนี้ ไม่ต้องป้อน ใครหิวก็หาเองได้ -- แต่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ต่างหาก ซึ่งน่าจะเป็นคำตอบ ก็มีบ้าง ที่ได้พูดคุยเรื่องเหล่านี้กับเพื่อนฝูง (เหมือนที่ผมชอบใช้คำว่า "วงเล่า") และครอบครัว
แค่นี้ละครับ ตายเมื่อใดก็สิ้นสูญ ผมไม่ค่อยคิดถึงชีวิตหลังความตายมากนัก เพราะยัง "ติด" กับลมหายใจเข้าออกอยู่
ภาพประกอบ: Redland Community Centre Inc
No comments:
Post a Comment