กอด

พักยาว พักนาน มาตั้งแต่ช่วงคริสมาสต์ปลายปีที่แล้ว แต่เป็นการจำใจพัก เนื่องจากสุขภาพร่างกายทรุดโทรม เป็นอาการกลางคืนนอนกังวล แต่กลางวันเวลาทำงานพาลอยากจะนอนกรน ปลายปีมันก็เลยเอาคืน ขอนอนเยอะหน่อย นอนแม่งทั้งวัน

พอผ่านวันฉลองปีใหม่ (ซึ่งผมก็ฉลองด้วยการจำใจนอนอีกเหมือนกัน) เมื่อแฟนเข้ารับการผ่าตัด ก็ต้องลางานต่ออีก แปลงกายเป็นคุณแม่จำแลง (แหะๆ) นับไปนับมา 16 วันติดต่อกันเข้าให้แล้ว โชคดีเหลือเกินที่เจ้านายยังปรานี

นอกจากนอนพักแล้ว ยังพอเจียดเวลาอ่านหนังสือที่ซื้อมาได้บ้าง [อ่านจากหลังมาหน้า ใกล้จบละ]

ระหว่างรออาจารย์และนักศึกษาพยาบาล ซึ่งแวะมาเยี่ยมคนไข้ผู้ป่วยใน อยู่หน้าห้องพัก อ่านวารสารชีวจิต เกี่ยวกับเรื่อง "กอด" บำบัด เขาบอกประมาณว่า ยิ่งกอดมากเท่าไหร่ ยิ่งช่วยเสริมสร้างภาวะจิตใจที่เข้มแข็ง ให้กับผู้ถูกกอดมากเท่านั้น -- อ่านแค่นี้นะครับ ผมเก็บมาคิดมากเลย เพราะว่าผมอะ หลายวันจะกอดลูกซักครั้งหนึ่ง เห็นทีจะต้องเปลี่ยนเป็นกอดทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง

กอดลูกคิดเยอะแยะ มาได้ 4-5 วันแล้ว รู้สึกดีมากทุกครั้งที่กอด และก็บอกรักลูกเวลากอดด้วยแหละ

ถ้าวันนี้ยังมีคนที่รักให้กอด ก็กอดกันเถอะนะครับ แล้วคุณจะรู้ว่ามันอุ่นขนาดไหน ไม่เสียเวลาหรอก และจะได้ไม่เสียใจ ในวันที่ไม่มีใครให้กอด


ภาพประกอบ: mew 'design