
ชอบวิธีการเล่าเรื่อง แบบสลับฉากกลับไปกลับมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน ด้วยคำถาม-คำตอบ จากเกมโชว์ในแต่ละข้อ ประกอบกับเนื้อเรื่อง ความเป็นไปของชีวิตเด็กชุมชนแออัดแห่งเมืองมุมไบของพระเอก ก็ชักชวนให้หลงใหลน่าติดตามเป็นอย่างยิ่ง
ทำไมเด็กสลัมที่ไม่เคยเรียนหนังสืออย่างจามาล ถึงได้ "รู้" คำตอบของคำถามในรายการ Who Wants to Be a Millionaire? ทุกคำถามอย่างนั้น เขาเล่นไม่ซื่อรึเปล่า?
ประทับตามาก กับฉากพระเอก "จามาล" วัยเด็กที่ยอมกระโดดลงไปในบ่ออึ จะได้หลุดออกจากส้วมซึ่งตัวเองโดนพี่ชาย "ซาลิม" แกล้งขังเอาไว้ แล้วแหวกฝูงแขกมุง (ทั้งๆ ที่ตัวเคลือบด้วยอึเต็มไปหมด) เพื่อเข้าไปขอลายเซ็นต์ดาราสุดโปรด
ไม่ได้ถือว่าเป็นดราม่าหนักหนาสาหัสอะไรนัก เพราะว่าหลายเรื่องราวดูไม่ค่อยน่าจะเป็นไปได้ (ไม่สมจริง) แต่หนังทำออกมาได้สนุกมาก ชวนให้ติดตามได้ตลอดทั้งเรื่อง ดูแล้วไม่ผิดหวังครับ
คุณค่าที่แท้จริงของสิ่งที่รู้ คือ การได้นำมันมาใช้ให้เกิดประโยชน์ (ไม่ว่ากับใครก็ตาม)
ภาพประกอบ: Wikipedia
No comments:
Post a Comment