Pulp Fiction

จะว่าเป็นแฟนตัวยงของ Quentin Tarantino ก็ไม่ใช่ แต่ชอบพี่แกตั้งแต่ได้ดู Reservoir Dogs ทำให้ Pulp Fiction (ซึ่งติดท็อปเทนของ IMDb Top 250 มาโดยตลอด) ก็เลยเข้ามาอยู่ในคิว และเพิ่งได้ดูเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา

วิธีการเล่าเรื่องแบบตัดฉากกลับไปกลับมา ที่เรียกว่า flashback รวมทั้งบทสนทนามากมายเรื่องราว ที่พรั่งพรู รวดเร็ว ลิ้นรัว (อ่านซับไตเติ้ลยังไม่ทัน) ของตัวละครแทบจะทุกฉาก ยังคงเป็นเอกลักษณ์ที่เด่นชัด ในหนังของ Tarantino เสมอ

เพราะว่าเคยดูหนังของพี่แกมาบ้างแล้ว ทำให้ไม่คาดหวังกับเนื้อหา ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าดูเอาอะไร มันน่าจะเป็นเสน่ห์ของแต่ละฉากแต่ละตอนนั่นเอง ยังไงซะถ้าดูตั้งแต่ต้นจนจบ เราจะสามารถเรียงร้อยลำดับของเนื้อหาได้เอง

ก็อย่างที่บอก เนื้อหาหนังของ Tarantino ไม่ได้มีแกนที่เป็นหลักใหญ่ สำหรับเดินเรื่อง บทของพระเอกนางเอกก็ไม่ได้เด่นจนโดด (แต่ใน Kill Bill แลดูชัดขึ้น) ... ผมว่านี่ละมั้ง คือเสน่ห์

ฉากเต้นรำดูสวยงาม แต่ผมติดตาและขำฝืดๆ กับฉากที่บ้าน Jimmie Dimmick (Quentin Tarantino) ซึ่ง Winston Wolf นักจัดการปัญหามือฉมัง ถูกส่งมาช่วย Jules Winnfield (Samuel L. Jackson) กับ Vincent Vega (John Travolta) ล้างทำความสะอาดรถและอาบน้ำทำความสะอาดตัว เพื่อกลบเกลื่อนหลักฐานที่ยิงคนตาย -- ประมาณว่า "เออ! พี่แก คิดได้ไงอะ"

โดยรวมๆ แล้ว Pulp Fiction ดูดีและพัฒนาขึ้นพอสมควร เมื่อเทียบกับ Reservoir Dogs โดยเฉพาะในแง่ของการผลิต -- แต่ผมน่ะชอบ Reservoir Dogs มากกว่าเยอะเลย


ภาพประกอบ: Wikipedia