น้อง: "พร้อมจริงอ๊ะเปล่าพี่....?" -- display name ของผม snakk พร้อมดื่ม
พี่: "ตามนั้นเลยน้อง พี่พร้อมเสมอ ไม่ได้โม้" -- รับคำทันที เรื่อง drink นี่ ไม่เคยฟอร์ม
น้อง: "พี่เคยไปนั่งที่ร้านตักสุรามั้ยครับ ?"
พี่: "ไม่เคยอะ แต่คุ้นๆ แฮะ นึกออกแล้ว อยู่แถวราชเทวีใช่รึเปล่า ?"
น้อง: "ผมเพิ่งไปนั่งมา ศุกร์ที่แล้ว อาหารใช้ได้ บรรยากาศโอเค มีดนตรีเล่นด้วย สบายๆ และที่สำคัญไม่แพง"
พี่: "เหรอ"
น้อง: "ศุกร์นี้ว่างมั้ยพี่ เจอกันที่ตักสุรา"
พี่: "ได้ แต่ขอเป็นศุกร์หน้าดีกว่านะ รอให้เงินเดือนออกก่อน โอเคปะ"
น้อง: "ได้เลยครับ ตกลงตามนั้น"
พี่น้องครับ แค่ชื่อ "ตักสุรา" มันก็ช่างชักชวนให้ไปนั่งดริ๊งค์ซะเหลือเกินแล้ว ทั้งๆ ที่ไม่เคยมาก่อน
ไม่กินเหล้าแล้วทำอะไร ผม "กินเบียร์" -- จริงๆ
...
ร้านประจำ "ร้านแล้ว ร้านเล่า"
ค้ำคูณ -- ร้านอาหารห้องแถวชิวๆ สำหรับคอเหล้ากระเป๋าเบา ริมถนนลาดหญ้าอยู่ใกล้กับท่าเรือคลองสาน ฝั่งธนฯ (20 ปี)
เค้กแอนด์โคน -- ร้านเค้กและไอศกรีม รสนิยมของคนรุ่นใหม่ แต่มีเพลงย้อนยุคสำหรับคนรุ่นเก่า อีกทั้งเหล้าเบียร์เบาๆ และที่สำคัญมี มิตรภาพ (10 ปี)
ทุกร้านกลายเป็นอดีต ปัจจุบันไม่มีร้านประจำ ปีหนึ่งๆ ตั้งวงนับครั้งได้ ผมถูกตั้งคำถามเสมอว่า ทำไมเพื่อนฝูงนานๆ เจอกันทีต้องกินเหล้าด้วย ไม่เคยตอบ เพราะผู้ถามไม่ได้ต้องการคำตอบ
แต่ถ้าจะให้ตอบ...
เพราะว่า [วงเหล้า|เล่า] ของผมมันมีสองด้าน ถ้าให้เลิกก็ต้องทิ้งหมดทั้งสองด้าน ซึ่งนั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต