..
ในชีวิตการทำงาน ยังคงเชื่อเหมือนเดิมเสมอว่า ภารกิจสำคัญมากอันดับต้นๆ ของหัวหน้าหรือผู้นำก็คือ การสร้างแรงจูงใจให้กับลูกน้องหรือผู้ตาม
- ทำยังไงจะให้ลูกน้องฮึกเหิม
- ทำยังไงจะให้ลูกน้องลุกขึ้นสู้
- ทำยังไงจะให้ลูกน้องท้อได้แต่ไม่ถอย
..

เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งบอกว่า แรงบันดาลใจมันเกิดจากภายในจิตใจของแต่ละคนเอง จะสร้างหรือจับยัดใส่ให้กันไม่ได้ แต่แบบอย่าง ประสบการณ์ หรือเรื่องราวชีวิตของบางคน ก็สามารถจุดประกายให้เกิดแรงบันดาลใจขึ้นกับคนอื่นๆ ได้เหมือนกัน (การประชุมของบริษัท MLM เป็นตัวอย่างที่เห็นภาพชัดเจนมากตัวอย่างหนึ่ง แต่บอกตามตรงผมไม่ค่อยชอบเลย มันดู fake เหมือนดูละครมากไปหน่อย)
ลูกน้องบางคนหัวหน้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลย เค้ามีพลังมีแรงบันดาลใจเป็นของตัวเอง คนแบบนี้ไปอยู่ที่ไหนหัวหน้าไม่เหนื่อย(ใจ) แต่สำหรับบางคน ทำให้ดูเป็นตัวอย่างก็แล้ว พูดพร่ำสั่งสอนกันปาวๆ ก็แล้ว ไม่มีวี่แววฮึกเหิมปรากฏออกมาให้เห็นบ้างเลย (แต่หัวหน้าเองจะถอยไม่ได้นะครับ) บางทีอาจต้องลองส่งผ่านแรงกดดัน (ลูกใหญ่ๆ) ลงไปกระแทกซักหน่อย -- สถานการณ์สร้างทั้งวีรบุรุษสร้างทั้งซาตาน
..
ผมเองเป็นลูกน้องมาก่อน และทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นอยู่ รู้ครับสำหรับตัวเองมีทุกแบบใช้ทุกไม้ หลายครั้งแรงบันดาลใจมันออกมาจากข้างใน บางครั้งหัวหน้าต้องถีบขึ้นเวทีให้จับไมค์ (ร้อนๆ) โดยไม่บอกให้รู้ตัวล่วงหน้า บางหน...ท้อ! แต่พอมองไปที่ลูกพี่ เห็นลูกพี่ยังฟาดฟันกับอะไรต่อมิอะไรอย่างอีรุงตุงนัง (ส่วนเรากลับมานั่งคอตก) ให้รู้สึกละอาย ต้องกลับไปลุยต่อทั้งเหนื่อยๆ นั่นแหละ
- ถ้าพลังและแรงบันดาลใจมีอยู่แล้วในจิตใจ คุณก็เหมือนเริ่มที่บวก
- ถ้าพลังและแรงบันดาลใจไม่มี ยังต้องอาศัยเรื่องราวของคนอื่นมาช่วยสร้าง คุณก็เริ่มที่ศูนย์หรือติดลบนิดหน่อย
- แต่ถ้าถึงขนาดต้องใช้ แรงกดดัน...บันดาลใจ คุณก็เหมือนเริ่มที่ติดลบสิบหรือยี่สิบองศาเซลเซียส -- หนาวนะครับ
ปุจฉา: ทุกเช้าของวันทำงาน คุณกำลังนั่งแกร่วรอว่าวันนี้หัวหน้าจะสั่งงานอะไรคุณอยู่รึเปล่า
- จบ (แบบห้วนๆ เหมือนเคย) -
ภาพประกอบ: OOYES.NET
No comments:
Post a Comment